Tarımda Hem Üretici Sayısı Azalıyor Hem Üretim Alanı 

Bir zamanlar tarımda kendi kendine yeten az sayıda ülkeden biri olmakla övünen Türkiye’de tarımsal üretim giderek geriliyor. 

Geçen yıl Türkiye ekonomisi toplamda yüzde 2,6 büyürken aynı yıl tarım sektöründeki büyüme oranı yüzde 1,3’te kaldı. Yine TÜİK verilerine göre 2017 yılında Türkiye’nin genel büyüme oranı yüzde 7,4 iken tarım sektöründeki büyüme yüzde 4,7 oldu. 

Bu yetmezmiş gibi tarımdaki ithalat politikası üreticiyi ciddi şekilde endişelendiriyor. On yıllardır Türkiye’de hem tarım alanlarının azaldığını hem de tarımla uğraşanların sayısının düştüğünü söyledi. Tarım ve Orman Bakanlığı verilerine göre 2003 yılında 2 milyon 700 binden fazla çiftçi vardı. Şimdi bu rakam 2 milyon 200 binin altına düştü. 2002 yılında ekim alanları 26 milyon hektarın üstündeydi. 2018’de 23,2 milyon hektara geriledi. Sanırım bunun ne anlama geldiğini biliyoruz ama malesef gerekli tedbirleri hala almış değiliz..

Esasında nedenleri incelemek üzere yapılan araştırmalar da ortak netice, üreticinin üretmekten kaçmasının nedeni tarımdan para kazanamaması, piyasalardaki dengesizlik, hükümetin fiyatı artan ürünleri ithal etmesi çiftçiyi endişelendiriyor. Genç nüfus büyük şehirlerde temizlikçi, kurya veya garson olmayı köyde çiftçi olmaya tercih ediyor. Köyde kalan da tarla ve arazisini işlemek yerine kiraya vermeyi veya satmayı tercih ediyor... sorunların kökeninde tarımsal girdilerin ithal edilmesidir. yani mazot dışarıdan geliyor, yem dışarıdan geliyor, aynı şekilde gübre ithal ediliyor yani tamamen dışa bağımlı haldeyiz, hala bişeylerin nasıl iyi olmasını bekliyoruz ki.

Bir üreticimiz geçen yıl 100 lr ya aldığım ilacı bu sene 250 lr ya aldım, geçen yıl 85 lr ya aldığım gübreyi bu sene 240 lr ödedim diyor. ve bunun sonu nereye varacak merak ediyorum diyor, bir kaç sene daha böyle devam ederse bir çok arazimi satacağım diyor varsa yapabilecek gelsin yapsın diyor ve umutsuzluğunu dile getiriyor

Anlayacağınız üzere tarımda üretim bu şekliyle kesinlikle sürdürülebilir değil, tarımdaki bu olumsuz gidişin tersine çevrilebilmesi mümkün, öncelikle ithalat politikasından vazgeçilmesi ve yerli üretimin desteklenmesi gerekir. yerli ve milli kaynakları gerçekten harekete geçirebilirsek istenen sonuçları almamamız mümkün değil. Mesela hayvancılıkta yem hammaddesi ithal etmek yerine yem bitkisi üretimini desteklersek netice mutlak üretici açısından müspet olacaktır. Böyle bir destek verilirse bunlar rahatlıkla iç piyasadan karşılanabilir... vesselam