kanatları parça parça bu ağustos geceleri
yıldızlar kaynarken

şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen
sen

eğer yine istanbul’san
yine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğim

pancak pancak şiirler tüküreceğim
demek yine ben

limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler
yahudi sokaklarını aydınlatan tel-aviv şarkıları
mavi asfaltlara çökmüş
diz bağlıyor

eğer sen yine istanbul’san
kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan
sirkeci garı’nda tren çığlıklarıyle bıçaklanıp
intihar dumanları içindeki haydarpaşa’dan
anadolu üstlerine bakıp bakıp
ağlayan

Attila İlhan

İstanbul İstanbul, taşı toprağı altın derler, onlarca yüzlerce filme romana hikaye'ye, aşka ve şarkıya konu olmuş. Dünyanın kültür ve medeniyet başkenti. çağ kapatan ve çağ açan Şehr-i İstanbul..

Eskiler ne demiş, "dünya tek bir ülke olsa başkenti İstanbul olmalı"

İstanbul bu kadar kıymetli iken bizler değerini bilmeyerek ihanet mi? ediyoruz. Şehr-i Ekber'e