belki sessizlik en güzeli ama herkes susar mı bilmem.

hayat hep ışıklardan ibaret sanıyoruz. ama aslında öyle olmadığını karanlıklarda kalınca öyle iyi anlıyoruz ki sözlük. hayatımız resmen bizim için birden iyi giden şeylerin tepetaklak olmasını öğretti. yaşadıkça öğreniyorum. öğrendikçe artık tepkisiz kalıyorum. tepkisiz oldukça da herhangi bir itici kuvvet göremiyorum kalbimde..

biz hep güzellikleri hatırlayabilir miyiz sahiden? oysa ne kadar basit yaşamak, anlamak, anlaşılmak, sevgini paylaşmak. peki sadece güzel şeyleri hatırlamaya çaba göstersek, o zaman basit yaşamak için o itici kuvveti görebilecek miyiz? hayatımın ritminden memnun değilim sözlük. kararsızım. beni mutlu eden her şeyin elimden bir sabun gibi kayışını seyrettim son 6 ayda. ama benim hep güçlü görünmem gerekirken ne yapacaktım? inan bilmiyorum. gerçekten bilmiyorum. 

hayatın bu akışı içinde bu duygu gerçekten büyük bir lanet gibi. öyle seçimler yapıyoruz ki, bazen kendinden, bazen aşkından, bazen işinden, bazen dostlarından, bazen çevrenden, bazen de ülkenden soyutluyorsun kendini. çabalarımın cevapsız kalması beni çok yıprattı. yanlış anlama sözlük, sadece yorgunluk. yoksa birşeylerden vazgeçmek te bana göre değil. biliyorum çünkü, hayat hep mücadele. önümdeki günler, aylar, eminim ki çok daha güzel olacak. çünkü ben öyle olduracağım.