Akla geldiği kadarı ile 90' larda IMF bize şeker, tütün ve memur sayılarımıza  karışıp kotalar falan uygulamamızı istiyordu. şeker pancarına uygulanan kotalar yüzünden üretim azaldı fiyatlar yükseldi ve ithalat attı dolayısı ile iç piyasanın şeker ihtiyacı daha pahallı bir seviyeye çıkınca daha uzun olan glikoz şekerlerine şeker şuruplarına hatta sonraları adına çin şurubu dedikleri ne idiü belirsiz ürünler iç payasamıza girdi ki bunların tamamı kanserojen. 

Ankaralı bir çiftçimizin dediği gibi kakında bunu tüketen bütün çocukarımız 10 yaşlarına gelmeden Allah korusun KANSER olacaklar.

 Malesef ülke yöneticilerimiz yine dünya gıda lobisinin güçlü firmalarına ve uluslararası kuruluşlara teslim olmuş durumdalar, yine bir dostumun dediği gibi boşuna büyük şehir hastaneleri yapmıyorlar 

Neden! o hastanelere MÜŞTERİ lazım olacak yani hasta garantisi verilerek yapılan koca binalar var adı hasta hane.. vesselam..

Cumhuriyetin kuruluşu ile birlikte var olan ve son döneme kadar hizmet vermeye devam eden Şeker Fabrikaları üretmeden tüketme ekonomisine geçtiğimiz son yıllar itibari ile elimizden bir bir değil beşer beşer çıkmaya başladı,bunun neticesi olan dışa bağımlı talepleri ekonomik olarak daha ne kadar göğüsleyebiliriz onu ciddi düşünmek irdelemek ve hatta becerebilirsek konuşmak lazım gelir diye düşünüyorum.